Васіль Казачок узначальвае Цэнтр ганчарства ў Гарадной з моманту яго стварэння, з 2003 года, з’яўляецца лаўрэатам прэміі “За духоўнае адраджэнне”.
Першапачаткова Цэнтр уяўляў сабой адзін невялікі пакой у сельскім Доме культуры, у якім стаяў нажны ганчарны круг. Цяпер гэта цэлы комплекс з майстэрняй, залай традыцыйных вырабаў, выставачнай залай, дзе размешчаны работы ўдзельнікаў пленэраў. Міжнародныя пленэры ганчароў ладзяцца ў Гарадной з 2008 года. І ўвесь гэты час Васіль Казачок выступае галоўным натхняльнікам, адданым захавальнікам рамяства.
Сваю любоў да любімай справы ён выказаў у паэтычных радках.
Бацькоўская навука
Я лёсу ўдзячны: ён здружыў мяне
І знітаваў навекі з родным словам.
Ды ўсё часцей, нібы ў прарочым сне,
Ганчарнае мне мроілася кола.
Успамінаў: калісьці бацька мой
Між ганчароў вясковых знаўся першым.
І хоць, як сын, і не складаў ён вершы,
Вядомым быў не толькі ў Гарадной.
Я сеў за кола – стала гліна мне,
Нібы дзіця, слухмянай і пакорнай.
Раблю сасуд, нібы пішу я верш
У загадзя вядомай цвёрдай форме.
Спыніцца колу прашчураў не дам.
І мудрую бацькоўскую навуку,
Я абяцаю, годна перадам
Нашчадку падрастаючаму ў рукі.
Фота з асабістай старонкі Васіля казачка з ФБ
Раней мы публікавалі верш Васіля Козачка “Ганчар”.
