Удумайцеся ў сказанае вялікім беларускім песняром у творы “Каласы пад сярпом тваім” .
“Гэта быў страшны і цяжкі час. Уся неабдымная імперыя дранцьвела і дубела ад жахлівага палітычнага марозу, які вось ужо дваццаць шэсць год вісеў і кашлата варочаўся над абшарамі. Кожны, хто спрабаваў дыхаць на поўныя грудзі, адмарожваў лёгкія. Казаць – дазвалялася толькі ману, любіць – толькі праваслаўе… ненавідзець – толькі вальнадумцаў… смельчакі гаварылі часьцей за ўсё прыглушаным голасам, бо на кожнага адносна сумленнага было па дваццаць ланцужных псоў, здатных на ўсё.”
Упершыню надрукаваны ў часопісе «Полымя» ў 1965 годзе ў № 2-6. Асобным выданнем — у 1968 годзе ў Мінску.
Председатель Витебского облисполкома Александр Субботин сказал, что такие мечи были во времена прославленного князя Всеслава…
Высказывалось мнение, что семинария не переживет перерегистрацию религиозных организаций в Беларуси.
Из-за культуры отмены, новой этики и не только.
Жертвы спали в своих домах, когда были убиты.
В Речицком районе вынесли приговор пятерым жителям Орши, которые воровали товар и топливо из грузовиков…
Сильные эмоции — это прекрасно, но иногда их накал стоит снизить.